We mogen weer. Een nieuwe reisleiderstraining. Deze keer in Delft. Een groep vrouwelijke professionals komt opgewekt de ruimte binnen.

De opmaat zet de toon voor de twee dagen die volgen. We maken kennis doormiddel van het spelletje: ‘Ik ben vast de enige die…’ Daar gebeurt iets waardevols. Eenieder stelt zich kwetsbaar op en deelt iets persoonlijks. Een aantal heeft ervaring met een kind wat thuis is komen te zitten of tijdelijk is uitgevallen; hun eigen kind. Een ander heeft zelf een moeizame schoolgang doorgemaakt. En ze delen ook wie of wat het verschil heeft gemaakt en dat het weer goed kan komen. Zo hebben we ongemerkt al heel veel perspectieven in de ruimte, de professional, de ouder en de leerling en hebben we een bedding waar we op voort kunnen bouwen.

Voldoende is goed genoeg!

Het is een groep reisleiders met een rugzak vol ervaring, als ouder én als professional.

Waar heeft de training het licht op doen schijnen? Welke inzichten hebben ze opgedaan en hoe gaan ze hiermee verder?

Een deelnemende leerplichtambtenaar zegt: Ik maak het gelijk concreet en praktisch en ga een aantal kinderen bellen die al een tijd thuiszitten en meer uit beeld zijn geraakt, óók bij mij. Ik ga weer contact maken. Ik ben heel nieuwsgierig. ‘Hoe gaat het met je?’ Zonder agenda. Dat geeft nieuwe energie.

Een andere leerplichtambtenaar wil terugblikken op een aantal MDO’s rondom een jongere. Hoe was het gegaan en wat was er gebeurd als we waren gestart met de wensdroom? Hoe zou het ook kunnen? De jeugdige tevoorschijn luisteren, diens wensdroom leidend laten zijn. Dan zou hij zich waarschijnlijk op den duur meer openstellen. Zowel in woord als non-verbaal.

Het gaat om ruimte maken én om ruimte nemen

Regelmatig zitten we met een hele club aan een MDO-tafel. We bespreken jeugdigen waarbij je kan zeggen dat de ‘hele bingokaart’ vol is. Een volgende keer wil ik het anders doen. Dan zeg ik tegen ouders: “Ik ga het nu niet met u hebben over onderwijs. Ik wil graag met u kijken wie er samen met u kan oplopen hierin”.

Een adviseur passend onderwijs zegt: “Voordat ik ruimte kan maken bij en met de ander, moet ik eerst ruimte maken in mijzelf!

Mijn brein convergeert de hele tijd, dan worden oplossingen beperkter. Kairostijd geeft voldoening. Dan divergeer ik en gebeurt er meer effectiefs in mijn brein dan wanneer ik heel hard werk. Het geeft meer kwaliteit.

‘Het kan WEL’ is breder denken en maakt ruimte. Luisteren naar anderen, anderen de ruimte geven. ‘Geef nou eens jou ideeën zonder dat ik gelijk reageer’, zo kan de ander tevoorschijn komen.

Door beweging ontstaat beweging

Alle mensen rondom een jongere, zowel ouders als professionals zijn betrokken en bevlogen. Om beweging te krijgen en ontwikkeling mogelijk te maken, moeten we misschien toch meer de regels loslaten.

Verbinding is mijn belangrijkste punt van aandacht, zegt een ander. Blijf je verwonderen. Iedereen zegt iets en dat zegt gelijk iets over mijzelf. Dat verbind je.

Waar ga jij van glimmen? Dat is een helpende vraag in de zoektocht met jongeren.

En daar gaan wij van glimmen!

Nieuwe taal laat je hersenen kraken. Het dwingt je opnieuw na te denken. Waar gaat dit over? Hoe maak ik ruimte? Hoe maak ik beweging in iets wat ogenschijnlijk vastzit?

Ben je ook nieuwsgierig geworden?

De volgende tweedaagse training ‘De Kunst van WEL’ staat gepland op:

25 november en 9 december in Zwolle.

Incompany behoort ook tot de mogelijkheden. Neem daarvoor contact op met anneliesvangool@gedragswerk.nl