Over de OZA-route
In de onderwijs- en zorgroute (OZA-route) West-Brabant werken gemeenten, onderwijs en zorgpartners nauw samen. Ze brengen weer beweging in de zeer complexe casuïstiek van kinderen en jongeren in de regio. Alle deelnemers aan de OZA-route komen met creatieve ideeën en creëren regelruimte voor het mogelijk maken van oplossingen. Wat er in de regio West-Brabant gebeurt, is heel bijzonder. Gedragswerk vertelt daarom de verhalen van verschillende deelnemers aan deze OZA-route en hoopt daarmee anderen te inspireren.
Stefan de Crom, inmiddels directeur-bestuurder Samenwerkingsverband Drechtsteden PO & VO, vertelt over het doel van de OZA-route: “Samen willen we beweging creëren in vastgelopen situaties. Zonder dat er financiële stromen over en weer gaan en zonder dat partijen naar elkaar kijken. Ons doel is juist een belangrijke bijdrage te leveren aan de systematiek die is bedacht. En daarmee de moeilijkste casussen in beweging te krijgen in de regio West-Brabant.”
Bij Stefan zit onderwijs en zorg in zijn bloed. Als klein kind ging hij met zijn vader mee die leerkracht en intern begeleider was op het speciaal basisonderwijs. Daar is het zaadje geplant om ook de stap te zetten naar het onderwijs. Eerst werkte Stefan als leerkracht, later als ambulant begeleider, orthopedagoog en schoolleider in het speciaal onderwijs. Vanuit de rol als schoolleider heeft hij bijgedragen aan het ontwikkelen van de OZA-route. Sinds januari van dit jaar houdt Stefan zich als directeur-bestuurder bij het Samenwerkingsverband onder andere bezig met de meest complexe casussen in de regio Drechtsteden.
“Ik kies niet altijd voor de makkelijkste weg”
“Van mijn vader heb ik de drive meegekregen om altijd alles uit de kast te halen”, vertelt Stefan. “Ik kies niet altijd voor de makkelijkste weg en ben prestatiegericht. Deze drive heb ik ook in mijn rol als directeur-bestuurder. Ik ga graag aan de slag met nieuwe ideeën en een casus is voor mij niet snel te complex.”
Van één naar negen complexe casussen
Het opstarten van de OZA-route in West-Brabant ging organisch, Stefan vertelt hierover: “Het begon met een gesprek over één complexe casus. Eenmaal aan tafel bleken er nog acht casussen te zijn die waren vastgelopen. We hebben toen verschillende mensen met kennis en kunde samengebracht. Mensen met hetzelfde gedachtengoed, die creatief durven zijn, lef hebben. Die regels en afspraken durven los te laten en daarmee de kinderen vooraan zetten.”
Het gezamenlijke doel van de deelnemers aan de OZA-route is uiteindelijk om voor alle kinderen in de regio een ontwikkelingsplek te bieden, hoe complex een casus ook is. “Het is onze taak om de mogelijkheden op te rekken die er zijn. We kijken altijd naar het perspectief van de jongere en zijn of haar ouders. We zetten alles op alles om een oplossing te bieden.”
Verantwoordelijkheid nemen
Een belangrijk onderwerp dat vaak terugkomt in complexe casussen is het nemen van verantwoordelijkheid. “Het is namelijk niet altijd duidelijk wie verantwoordelijk is voor wat”, aldus Stefan. “Om een voorbeeld te geven: soms worden kinderen of jongeren waar het niet goed mee gaat ‘verplaatst’ van het reguliere onderwijs naar het speciaal onderwijs. Ik zou graag zien dat het reguliere onderwijs in deze gevallen verantwoordelijk blijft voor de jongere, zelfs als de jongere eenmaal in het gespecialiseerde onderwijs zit. Want alleen dan hebben de jongere en de ouders altijd de keuze om de jongere terug te laten komen naar het regulier onderwijs, wanneer de situatie dat weer toelaat. En dat is in sommige gevallen het beste voor het kind.”
“Toon lef en laat je niet beperken”
Hoe kun je leren en ontwikkelen mogelijk maken voor kinderen en jongeren, ook voor hen die niet passen binnen het systeem? Stefan weet als geen ander hoe je kinderen en jongeren een ontwikkelplek kunt bieden: “Soms kun je onderwijs beter naar een kind of jongere brengen, in welke vorm dan ook. Wees creatief. Het allerbelangrijkste voor het vinden van oplossingen is lef tonen en vanuit het perspectief van het kind handelen. Neem ouders en kinderen mee in de keuzes die je maakt. En bovenal: laat je niet beperken door ‘wat het gaat kosten’. Maar ga het gewoon doen!”