In het Initiatieven Collectief feuilleton delen initiatiefnemers hun kennis en verhalen en geven middels een vraag het stokje door. Deze week deel 4: Marije Hemmer , Eigenaar van Orthopedagogische Praktijk de Regenboog in Krommenie, Uitgeest en Velsen-Noord.
In deel 3 ‘Inclusiviteit’, stelde Marije Jumelet, mede-eigenaar De Ezelsbrug in Zeerijp de volgende vraag aan Praktijk de Regenboog:
Wat versta je onder onderwijs binnen de zorgtijd en hoe implementeer je dat in jullie organisatie?
Een vraag waar we zeker wat mee kunnen. Dat wij een thuiszittersinitiatief zijn geworden heeft een heel persoonlijke start gehad. Marije was afgestudeerd als orthopedagoog, klaar om de arbeidsmarkt op te gaan, maar werkte nog als leerkracht in het basisonderwijs, waarbij veel met de toenmalige ‘rugzakleerlingen’. Die arbeidsmarkt werd geen werkgever, maar een eigen praktijk, waarbij al snel de eerste thuiszitter om de hoek kwam kijken.
Een jongen die binnen de dagbehandeling en het onderwijs niet goed kon functioneren. Hij kon niet voldoen aan het Competentiemodel dat werd gehanteerd en zijn gedrag werd steeds complexer. Het CCE (Centrum voor Consultatie en Expertise) werd betrokken en er kwam een advies van een belangrijk professor op gebied van autisme. Dit alles mocht echter niet baten, het was niet mogelijk om de dagbehandeling of het onderwijs aan te passen aan wat deze jongen nodig had. Dat maakte dat hij onder begeleiding en behandeling bij Marije kwam. Tja en waar er één was daar waren er meer. Zo kwam er al snel vanuit dezelfde GGZ instelling een nieuwe vraag en weer één. En voordat Marije zich er geheel bewust van was, was er een locatie, medewerkers, stagiaires en een groep kinderen.
We hebben van begin af aan gewerkt met een dubbele pet: onderwijs én zorg. Waarbij de zorg altijd voorop lag, dat was wat de kinderen als eerste nodig hadden, weer tot rust komen, emoties weer kunnen verwerken en zichzelf weer beter leren kennen en zien dat ze wel veel mogelijkheden hadden. Vanuit de ervaringen met de GGZ organisatie hebben we bewust gekozen om geen Competentieprofiel te hanteren, maar wel doelgericht te werken. We zijn op zoek gegaan naar methodieken, bekend binnen de VG sector, waarbij er meer gekeken wordt naar het sociaal emotionele niveau en naar het aansluiten bij de kinderen (Presentietheorie, Gentle Teaching, De Draad). Vanuit het onderwijs past het OGO (ontwikkelingsgerichtonderwijs) goed bij ons. In een latere fase van een kind traject komen vaak de methodieken vanuit de GGZ weer naar voren (waaronder CGT en EMDR).
We hebben er bewust voor gekozen om onderwijs en zorg in één groep, in één ruimte met dezelfde mensen te organiseren. Dat betekent in de praktijk dat de pedagoog/ sociotherapeut onderwijs geeft en de leerkracht behandeling. Dit maakt dat we hebben ingezet op een ondersteunend team van gedragswetenschappers en leerkrachten die op beide gebieden kunnen ondersteunen en waar we van elkaar kunnen leren. Dat betekent dat er binnen een behandelklimaat weer tot ontwikkeling gekomen wordt. Dit maakt onder andere dat het onderwijs dus bijvoorbeeld het leren schrijven van het woord ‘ik’ niet altijd voorop ligt, maar dat het ook gaat om wie ben ik? Wat betekent ik? Over wie gaat het dan? Kinderen zijn zich soms emotioneel nog niet eens bewust van een eigen ik-beeld, benoemen zichzelf nog niet als ik. Wat is dan de betekenis of de vaardigheid van ik kunnen schrijven? Is je naam schrijven dan niet zinvoller? Zegt Timo dan wellicht meer dan ik?
Met weer tot ontwikkeling komen bedoelen we de algehele ontwikkeling sociaal, emotioneel, creatief, zintuiglijk, cognitief, motorisch, didactisch etc. waarbij we vooral kindvolgend maar toch ook doelgericht werken. Concreet betekent dit dat ieder kind, binnen het groepsprogramma, een eigen weg volgt, met materialen en methodieken die bij hem of haar passen. We maken gebruik van themagericht werken, sensorische materialen, bewegen zoveel mogelijk, gaan het gesprek aan of zijn even stil, maken plannen, koken, bedenken oplossingen en zoeken naar wat maakt dat dit ene kind straks weer stevig in de maatschappij kan functioneren.
We hebben heel veel kinderen een prachtige ontwikkeling zien doormaken, waarbij velen de rust en toekomstmogelijkheden weer gevonden hebben. In de afgelopen jaren hebben we met heel veel plezier met andere initiatieven samengewerkt in het Initiatieven Collectief waarbij we hebben ontdekt dat er vele manieren zijn om kinderen, jongeren en jong volwassenen weer in ontwikkeling te krijgen. Zo hebben we samen de ontwikkelingsgericht benadering ontwikkeld.
Daarmee dragen we graag het stokje over aan BijBiezonder met de volgende vraag:
Hebben jullie de ontwikkelingsgerichte benadering geïmplementeerd in je initiatief of was de benadering er al en heeft de ontwikkelingsgerichte benadering woorden gegeven aan wat jullie al deden?
Praktijk de Regenboog
Voor kinderen en jeugdigen van 4 tot en met 25 jaar met een ondersteuningsvraag (hoogbegaafdheid, ASS, AD(H)D, verstandelijke beperking of een combinatie). De jongeren krijgen programma op maat met als doel terug te gaan naar een passende school. Zo vindt begeleiding individueel of in groepsverband, op locatie of thuis of op school plaats. Jongeren van 12 tot en met 25 jaar kunnen in het weekend blijven slapen in combinatie met zelfredzaamheidsbevordering.
https://www.praktijkderegenboog.com
Initiatieven Collectief
In Nederland is een groeiend aantal initiatieven die zich inzet voor thuiszitters. Allemaal hebben ze één gemene deler: ze hebben passende routes ontwikkeld voor jongeren voor wie de ontwikkeling binnen onderwijs of zorg niet of onvoldoende plaatsvindt. In het Initiatieven Collectief bundelen we de krachten van deze initiatieven. Met als belangrijkste doel: voor iedere jongere een passende ontwikkelroute.
Het Initiatieven Collectief gelooft dat iedere jongere recht heeft op ontwikkeling en dat hier meerdere routes voor nodig zijn. Routes die er wél zijn, bottom-up in de praktijk ontwikkeld. Inmiddels hebben duizenden kinderen in de loop der jaren zo de weg teruggevonden naar een betekenisvol leven.